بیان دردهای ی و اجتماعی در مجموعه داستان بُزقاب»
نقدی بر مجموعه داستان بُزقاب» اثر مصطفی بیــان
روانی قلم، اشاره به دردهای اجتماعی و تعلیق در روایت های داستانی مصطفی بیان» از جمله نکات برجسته اثر ایشان در مجموعه ای متشکل از سی و سه داستان کوتاه به نام بُزقاب» است. در این کتاب داستان ها ساختار روایتی دارند. راوی ماجرایی را با افعال گذشته و از زبان سوم شخص بازگو می‌کند و جز به ضرورت وارد جزییات نمی‌شود. اتفاقات پیش زمینه با استفاده از تلخیص سریع گفته و رد می‌شوند تا شما را به جایی که هدف و مدنظر نویسنده بوده برساند. درون مایه داستان ها مشخص است و مخاطب پس از اتمام هرکدام به خوبی از پیام نویسنده مطلع میشود. نثر نویسنده راحت و دور از کلمات سنگین و جملات پیچیده است. اگر رسالت یک اثر هنری را این بدانیم که آمده تا مسائل و مشکلات سخت و پیچیده را به زبانی ساده و سهل بیان کند نویسنده اثر هنری خوبی ارائه داده‌اند. در داستان های این مجموعه، خبری از پیچاندن حرف، استفاده از زاویه دیدهای عجیب و غریب، رفت و برگشت های زمانی بی دلیل و گیج کننده و کشمکش های درونی چند صفحه ای و خسته کننده نیست. نویسنده در نوشتن هر داستان رسالتی حس می‌کرده است. روایت ها ماجرای زندگی عادی مردمی هستند که همه روزه با آن ها سروکار داریم اما در هیاهوی زندگی دیدن را جایگزین نگاه کردن کرده‌ایم. راوی، دست ما را می‌گیرد و در جایی که می‌خواهد به کمک توصیف و صحنه سازی نگه مان می‌دارد تا نگاه کردن را جایگزین دیدن کنیم. در داستان های شیرینی خامه‌ای»، چشمان» و به دنبال لبخند پدر» نویسنده بیش از آنکه دغدغه ایجاد کشمکش و غافلگیری مخاطب را داشته باشد در بیانی ملموس، نگاهی شفاف به روند زندگی در سال های جنگ و تبعات آن دارد، مانند ناظری بی طرف آنچه می‌بیند را شرح می‌دهد و خواننده را به تفکر در اوضاع و احوال آن شرایط وا می‌دارد. اگر در وادی نوشتن موفقیت را از آن کسی بدانیم که بی‌طرفانه واقعیت ها و دردهای اجتماع را بیان می‌کند و اجازه می‌دهد مخاطب خود به نتیجه برسد، در این خصوص قلم نویسنده موفق بوده است. البته گاهی هم در داستانی مانند ژیان زرد» پیام های اخلاقی در قالب دیالوگ هایی نسبتاً طولانی به مخاطب داده می شود. این کار گرچه نشان دهنده دغدغه ایشان در ساخت درون‌مایه‌ای با محتوایی ارزشمند است اما طولانی شدن دیالوگ و حس شتاب زدگی در به پایان بردن داستان از لطافت آن می‌کاهد. نویسنده در این کتاب خود را موظف دانسته تا به معضلات و دردهای اجتماعی بپردازد. مشکلاتی که در دنیای واقعی پایانی بر آن‌ها نیست همان طور که در داستان پایان مشخصی ندارند. از آن میان می توان به تبعیض طبقاتی، عشق‌های کودکانه، مراسم نو ظهور و بی ربطی که در میان جوانان باب شده است و معضل واسطه گری در درمان و . اشاره کرد. در خاتمه بد نیست نگاهی داشته باشم به داستان کاغذ پاره» و جمله ی زیبا و قابل تأملی که از زبان زنِ آشپز گفته میشود: آیا نوکر بودن خیانت نیست؟» مجموعه داستان بُزقاب» نوشته ی مصطفی بیان، به تازگی توسط انتشارات روزنه منتشر شده است.
فریده ترقی / داستان نویس
چاپ شده در نشریه آفتاب صبح نیشابور / چهارشنبه 6 آذر 1398 / شماره 71
نگاهی به مجموعه داستان «زخم شیر» نوشته ی صمد طاهری
ادبیات مردم گرا در داستان های جلال آل احمد
چاپ دوم مجموعه داستان «در خانه ما کسی یانگ را دوست نداشت» منتشر شد.
داستان ,نویسنده ,دردهای ,مخاطب ,بیان ,اثر ,مجموعه داستان ,که در ,در داستان ,داستان بُزقاب» ,در این ,مجموعه داستان بُزقاب» ,بیان دردهای ی
درباره این سایت